“چو فردا بیاید فکر فردا کنیم” در حال حاضرتولید گاز بزرگترین پالایشگاه گازی کشوردر شهرستان جم که زمانی بزرگترین پالایشگاه گازی خاورمیانه نیز شناخته می شد به شدت افت کرده است وتا نصف کاهش یافته است وهمچنین گفته می شود پس از۱۰ سال دیگرمیزان تولید گازی پارس جنوبی ۴٠ تا ۵٠ درصد کاهش خواهد […]
“چو فردا بیاید فکر فردا کنیم”
در حال حاضرتولید گاز بزرگترین پالایشگاه گازی کشوردر شهرستان جم که زمانی بزرگترین پالایشگاه گازی خاورمیانه نیز شناخته می شد به شدت افت کرده است وتا نصف کاهش یافته است وهمچنین گفته می شود پس از۱۰ سال دیگرمیزان تولید گازی پارس جنوبی ۴٠ تا ۵٠ درصد کاهش خواهد یافت وتولید در آنجا نیزبه سراشیبی می افتد.همان قدر که برای برداشت بیشتر از مخزن مشترک؛ با آزمون وخطا ،تدبیر وگاهی هم بی تدبیری،تحریم ها و تلاش ها به هر در ودیواری زدیم تا آنچه سهم نسل های آینده هم بود ناچارا وبه خاطر اینکه از رقیب عقب نمانیم برداشت کنیم؛آیا برای روزهایی که خبری از گازهم نیست تدبیری اندیشیده شده است؟ منابع طبیعی کشور ما مهم ترین سرمایه خفته وپنهان ماست اما منابع طبیعی تنها گازو نفت نیست.در سالهای سخت پیش رو و بخصوص نسلهای آینده با این چالش تنش زا چگونه مواجه خواهد شد.
در روزهای سرمستی مان وسالهای پرآبی کشور به فکر امروزمان نبودیم واکنون همه نگران “جنگ آب” هستیم وخطراتی که نشانه های آن سالهاست مناطقی از کشور را فرا گرفته است.اگر تدبیری اندیشیده نشود و از انرژی های جایگزین استفاده نکنیم در آینده ای نه چندان دور همین نگرانی در حوزه گازی نیز کشور را فراخواهد گرفت.در سرمای جانسوز واستخوان سوز آن روزها نمی توانیم با یک بیانیه همه را به آرامش دعوت کنیم.همه بدانیم امروزهمان فردایی است که شعار می دادیم “چو فردا رسد فکر فردا کنیم…”
منبع : بیتوته
