آن چه دیپلمات‌های خارجی درباره سیاست آمریکا در پشت در‌های بسته می‌گویند

به گزارش نبأخبر،دیپلمات‌های خارجی در واشنگتن هشدار می‌دهند که شکاف فعلی میان حزب جمهوری خواه و دموکرات می‌تواند امنیت ملی را به خطر اندازد. یک دیپلمات پیشین از یکی از کشور‌های امریکای لاتین می‌گوید: “روابط خارجی تا حد زیادی بر اعتماد استوار است و وقتی می‌دانید که شخصی که در مقابل شما قرار دارد پایبند به وعده هایش نیست دیگر چه انگیزه‌ای برای معامله بلند مدت با او خواهید داشت”؟
دیپلمات‌های خارجی معمولا از بحث در مورد سیاست داخلی ایالات متحده بیزار هستند. با این وجود، گفتگو‌های اخیر دیپلمات‌های خارجی در واشنگتن عکس این موضوع را نشان می‌دهد. برای مثال، یکی از دیپلمات‌های ارشد اروپایی به مدت یک ساعت با خبرنگار “پولیتیکو” درباره سیاست داخلی امریکا صحبت کرده و هشدار داده که جو “سمی” در سیاست امریکا می‌تواند به امنیت، اقتصاد، دوستی‌ها و جایگاه امریکا به عنوان ستون دموکراسی و ثبات جهانی آسیب وارد سازد.

به نقل از پولیتیکو، او وضعیت امروز امریکا را این گونه تشبیه و توصیف کرد: “یک بوفالوی چاق که سعی می‌کند علیرغم نزدیک شدن گرگ‌های گرسنه چرت بزند. من می‌توانم صدای باز کردن در‌های بطری‌های شامپاین را در مسکو بشنوم. اکنون برای روس‌ها وضعیت به گونه‌ای شده که گویی هر روز کریسمس است”!

در حالی که رای دهندگان روز دوشنبه در انتخابات آیووا پای صندوق‌های رای می‌روند بسیاری در ایالات متحده انتخابات ریاست جمهوری سال جاری میلادی را آزمونی برای دموکراسی آمریکایی می‌دانند. دوازده دیپلمات فعلی و سابق اشاره کردند که به نظرشان ایالات متحده در حال حاضر در این آزمون متحمل شکست شده است.

دیپلمات‌های خارجی اشاره کرده اند از این که می‌بینند سیاستمداران امریکایی سیاست‌های حزبی را در اولویت قرار می‌دهند تا جایی که این امر مانع از کارکرد‌های اساسی دولت شود متحیر شده اند. یکی از سفرای سابق یکی از کشور‌های عربی که در دوره دولت‌های جمهوری خواه و دموکرات در امریکا حضور داشته می‌گوید که سیاست امریکا به قدری ناسالم شده که او دیگر تمایلی به بازگشت به واشنگتن ندارد. یک دیپلمات عرب دیگر هشدار می‌دهد: “نمی دانم در سال‌های آینده مردم به ایالات متحده به عنوان الگویی برای دموکراسی نگاه خواهند کرد یا خیر”.

این اظهارنظر‌ها در حالی صورت می‌گیرد که معمولا پروتکل ها، قوانین، سنت‌ها و نگرانی‌های عملگرایانه دیپلمات‌های خارجی را از اظهارنظر در مورد سیاست داخلی یک کشور دیگر باز می‌دارد. با این وجود، حاشیه‌های فعلی سیاست در امریکا باعث شده تا دیپلمات‌های خارجی درباره سیاست آن کشور اظهارنظر کنند. شاید مهم‌تر از همه بحث ایالات متحده در مورد کمک نظامی به اوکراین برخی از دیپلمات‌ها را وادار کرده تا سکوت خود را بشکنند.

دیپلمات‌هایی که صحبت کردند اگرچه در نام بردن از یک حزب خاص به عنوان مقصر خودداری ورزیدند، اما آن چه می‌گفتند تلویحا اشاره به اعضای جمهوری خواه کنگره داشت و از آنان انتقاد می‌کردند.

مسائل مرتبط با مهاجرت مشکلی است که بسیاری از قانونگذاران ایالات متحده انگیزه زیادی برای حل و فصل آن ندارند چرا که در صورت حل شدن نمی‌توانند از آن در شعار‌های تبلیغاتی و کارزار‌های انتخاباتی شان استفاده کنند. دیپلمات‌های بسیاری از کشور‌های اروپایی به طور خاص از وضعیت فعلی در سیاست امریکا ناراضی هستند. آنان به یاد دارند که چگونه زمانی که روسیه حمله خود را به اوکراین آغاز کرد بسیاری از جمهوری خواهان نگرانی‌ها را در حزب خود کم اهمیت جلوه دادند.

در میان دیپلمات‌های خارجی این حس رو به رشد وجود دارد که استدلال‌های اخلاقی یا استدلال‌های مرتبط با مسائل امنیت ملی درباره جلوگیری از یک جنگ بزرگتر در اروپا و حفظ دموکراسی بر روی راست افراطی آمریکایی تاثیری ندارد. در عوض، جریان راست افراطی به قانونگذاران امریکایی توصیه می‌کند که به جای تامین بودجه برای جنگ اوکراین آن بودجه باید در داخل ایالات متحده برای ایجاد شغل و کمک به بازسازی پایگاه صنعتی دفاعی آمریکا هزینه شود.

یک سفیر سابق از یکی از کشور‌های شرق اروپا در واشنگتن نگران این موضوع بود که چگونه برخی از منتقدان جنگ اوکراین در حزب جمهوری خواه بحران اوکراین را به مثابه “جنگ بایدن” قلمداد می‌کنند در حالی که در واقعیت امر از دید او باید این موضوع را مرتبط با منافع ملی امریکا قلمداد کنند. دیپلمات‌های خارجی هم چنین با نگرانی نظاره گر این وضعیت هستند که سیاست‌های دو قطبی در امریکا تهدیدی آسیب رسان به PEPFAR یک برنامه مبارزه با شیوع ایدز باشد که جان میلیون‌ها نفر را در قاره آفریقا نجات داده است.

هم چنین، نگرانی‌هایی درباره تعهد امریکا به ناتو در میان دیپلمات‌های خارجی وجود داشت. یک سفیر پیشین از یکی از کشور‌های آسیایی می‌گوید: “همیشه نزاکت خاصی وجود داشت که طرف مقابل یعنی کنگره به رئیس جمهور امریکا اجازه می‌داد تا مقام‌های کابینه و سایر مقام‌ها را منصوب کند. این آداب و رسوم اکنون دیگر به چشم نمی‌خورد. اگر مناسبات قبلی دیگر برقرار نباشد چه خواهد شد؟ این وضعیتی به شدت نگران کننده است”.

یک دیپلمات اروپایی می‌گوید: “این درست است که کشور‌ها در مورد مواضع سیاست خارجی خود بحث کنند، اما اگر همه موضوعات سیاست خارجی به صحنه سیاست داخلی کشانده شوند برای آمریکا به طور فزاینده‌ای چالش برانگیز می‌شود که نقش جهانی خود را به طور موثر در موضوعاتی که به تعهد بلندمدت و سرمایه سیاسی نیاز دارند مانند تغییرات آب و هوا ایفا کند”.

دیپلمات‌های فعلی و سابق گفتند که کشور‌های شان به دلیل شکاف حزبی موجود در امریکا تمایل بیشتری به امضای قرارداد با واشنگتن ندارند. این نگرانی وجود دارد که دولت بعدی توافق نامه‌های گذشته را صرفا برای آرام کردن پایگاه رای دهندگان خود و نه به دلایل مشروع مرتبط با امنیت ملی کنار بگذارد. زیرپا گذاشتن توافق هسته‌ای ایران توسط آمریکا، نمونه‌ای بود که برخی به آن اشاره کردند.

یک دیپلمات پیشین از یکی از کشور‌های امریکای لاتین می‌گوید: “روابط خارجی تا حد زیادی بر اعتماد استوار است و وقتی می‌دانید که شخصی که در مقابل شما قرار دارد پایبند به وعده هایش نیست دیگر چه انگیزه‌ای برای معامله بلند مدت با او خواهید داشت”؟

سفیر سابق یکی از کشور‌های اسیایی گفت:”جهان زمانی برای بازگشت ایالات متحده ندارد. ما از دنیای تک قطبی که از دهه ۱۹۹۰ با آن آشنا هستیم به دنیای چند قطبی رفته ایم و اگر آن قطب کلیدی یعنی امریکا نقشی را که از ان انتظار می‌رود ایفا نکند نیرو‌های بدیل ظهور خواهند کرد”.

یکی از سفرای سابق یکی از کشور‌های شرق اروپا می‌گوید: “دیپلمات‌های روسیه از جمله کسانی هستند که از هرج و مرج در ایالات متحده لذت می‌برند و به آن دامن می‌زنند. روس‌ها از مدت‌ها پیش به همتایان خود هشدار داده اند که به واشنگتن اعتماد نکنند. اکنون روس‌ها به همتایان خود می‌گویند: “ما پیش‌تر به شما گفته بودیم به امریکایی‌ها اعتماد نکنید”.

بنابراین، برخی از فرستادگان دیپلماتیک کشور‌های جهان در حال تجدیدنظر در این باره هستند که چگونه دولت‌های شان می‌توانند برای سالیان آینده با روسای جمهور مختلف آمریکا تعامل داشته باشند. برخی پیش بینی کردند که پیروزی احتمالی جمهوری خواهان در انتخابات به این معنی است که کشور‌های شان باید در روابط خود با ایالات متحده تجدید نظر کنند به جای این که روی آن کشور به عنوان یک شریک حساب باز کنند شریکی که در هر شرایطی در کنارشان خواهد بود و رویکردی معامله گرایانه‌تر را در پیش گیرند. سفارتخانه‌های خارجی نیز در حال تی کاخ قویت تماس‌های خود با جمهوری خواهان در صورت بازپس گیرسفید هستند.

“آرتورو ساروخانگ سفیر سابق ارمنی تبار مکزیک در امریکا می‌گوید: “اکثر کشور‌ها در موضع گیری‌های شان تدافعی خواهند بود، زیرا عدم تقارن قدرت بین آنان و ایالات متحده به حدی است که نمی‌توانند اقدامات پیشگیرانه یا تهاجمی چشمگیری را برای تاثیرگذاری بر وضعیت انجام دهند”.

چندین دیپلمات خارجی در پاسخ به این پرسش که اگر بخواهند به سیاستمداران امریکایی توصیه کنند چه می‌گویند گفتند که توصیه می‌کنند سیاستمداران امریکایی راهی برای غلبه بر اختلافات خود حداقل در مورد مسائلی که فراتر از مرز‌های ایالات متحده طنین انداز می‌شوند بیابند. سانتوس سفیر سابق کلمبیا گفت: “لطفا به اجماع و یک سیاست خارجی بلند مدت دست یابید. “وقتی اجماع داشته باشید اجازه نخواهید داد مسائل داخلی باعث ایجاد بحران در حوزه سیاست خارجی و روابط بین المللی شوند”.