به نقل از صدا نیوز ، مراسم بزرگداشت دکتر کریم مجتهدی، فیلسوف، استاد دانشگاه و مترجم برجسته کشور، شامگاه چهارشنبه ۲۹ شهریور با حضور آیت‌الله سیدمحمد خامنه‌ای رئیس بنیاد حکمت اسلامی صدرا، شهین اعوانی، مهدی محقق، ریاست سابق انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ، مهدی گلشنی، حسن بلخاری و جمع کثیری ار اساتید و پژهشگران […]
به نقل از صدا نیوز ، مراسم بزرگداشت دکتر کریم مجتهدی، فیلسوف، استاد دانشگاه و مترجم برجسته کشور، شامگاه چهارشنبه ۲۹ شهریور با حضور آیت‌الله سیدمحمد خامنه‌ای رئیس بنیاد حکمت اسلامی صدرا، شهین اعوانی، مهدی محقق، ریاست سابق انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ، مهدی گلشنی، حسن بلخاری و جمع کثیری ار اساتید و پژهشگران عرصه فلسفه در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.
مهدی گلشنی، استاد دانشگاه صنعتی شریف در این مراسم ضمن تجلیل از شخصیت استاد کریم مجتهدی با اشاره به برخی تعالیم ایشان که علم را نور می‌داند و دانشجو بودن را فضیلت می‌شمارد،گفت : امروز در جامعه دانشگاهی ما علم برای رسیدن به پول و مقام مورد توجه است و هویت ملی از بین رفته است .
وی خاطر نشان کرد: بسیاری از دانشگاه های غربی رشته های مشترک فیزیک و فلسفه دایر کرده اند که متاسفانه در ایران چنین رشته هایی نداریم و حتی پیشنهاد رشته فیزیک بنیادی برای مقطع دکتری در وزارت علوم رد شد.
گلشنی افزود: این امر نشان می‌دهد که تنها ظاهر علوم مورد توجه است و کسی به مبادی و سرچشمه‌های علوم توجه ندارد.
وی ادامه داد: امروز جوانان رشته ای را در دانشگاه می خوانند که بتوانند به دلیل تحصیل در آن رشته برای ادامه تحصیل به خارج از کشور بروند. به این فکر می کنند که باکدام رشته راحت تر می توانند به کشورهای اروپایی بروند و دیگر کسی علم را برای علم نمی خواهد.
استاد فیزیک دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به سخن هایزنبرگ که جهان را با عینک تخصص خود نبینید، اظهار داشت: باید در مورد عالم، فهمی کلی داشت، اما امروز دانشجویان ما که در رشته ای خاص دکتری می گیرند، گاه ارزشی برای رشته های دیگر قائل نیستند.
حسین کلباسی یکی از شاگردان کریم مجتهدی و به عنوان سخنران سوم این مراسم از خاطرات خود با مجتهدی گفت : دکتر مجتهدی سلوک دانشجویی و سلوک معلمی را توامان داشته اند.
وی افزود : ایشان فهم ویژه ای از تجدد در میان عالمان معاصر دارند ودر تقابل سنت و تجدد مقالات زیادی دارند.
کلباسی که خود را شاگرد خوبی برای مجتهدی نمی‌داند استادش را در چند تکه کلام خلاصه کرد و گفت : فرهنگ در کلام ایشان جایگاه ویژه ای دارد ، در همه گفتار ایشان «سطحی اندیشی» ، «جهل مرکب» و « می دانم و می دانم و می دانم » بوده است .
رضا اردکانی رفیق ۵۰ ساله و استاد فلسفه با ابراز احترام به کریم مجتهدی، گفت: اهل فلسفه با هم اختلاف دارند، اما اختلاف آنها هم دوستانه است.
وی ادامه داد : دکتر مجتهدی شاید اولین ایرانی است که در اروپا دکتری فلسفه گرفته است اما اینجایی ترین استاد فلسفه است و همه زندگی خود را صرف فلسفه کرده است.
امروز دانشجو هستم نه استاد و فیلسوف !
کریم مجتهدی نیز در پایان این مراسم و پس از اهدای لوح تقدیر و نشان زرین انجمن آثار و مفاخر فرهنگی گفت: من پس از بازنشستگی بیش از هر عنوان دیگر یک دانشجو بوده ام نه فیلسوف ، کتابهایی را که بلد نبودم، خواندم و می خوانم .
وی گفت: فلسفه یک لفظ نیست یک عشق به یادگیری است و بزرگترین نعمتی که خداوند به انسان داده است، نعمت آموختن است و همان طور که اگر کسی نعمت حیات را از ما بگیرد، به ما ظلم کرده است، اگر کسی بخواهد نعمت یادگیری را از انسان بگیرد نیز ظلم کرده است.
مجتهدی به عنوان استاد فلسفه خاطر نشان کرد: امروز چنانکه باید از دانشگاه ها نتایج مثبت حاصل نمی شود و این برای کشوری که فرهنگی کهن دارد، مایه تاسف است. متاسفانه امروز توجه به علوم جدید که البته در جای خود لازم و مفید هستند، چنان زیاد شده است که دیگر آن هدف مهم که همان خواست آموختن است، چندان مورد توجه نیست.
مجتهدی در سخنرانی خود به مسئله چیستی هویت ایرانی نیز اشاره کرد و گفت: نمی توان هویت ایرانی را به لحاظ منطقی تعریف کرد و حد نهایی آن را بیان نمود.
وی افزود: تعریف روانشناختی هویت ایرانی بدین سان که بگوییم در ضمیر ناخودآگاه ما ایرانی بودن نهفته است هم نمی تواند تعریف درستی باشد.
مجتهدی گفت: به نظرم ایرانی بودن به این معناست که کسی اراده می کند ایرانی بماند.
وی اظهار کرد: در میان درختان درخت نخل، بیشترین شباهت را به انسان دارد، زیرا اگر سر آن را بزنند و جلوی رشد او را بگیرند، ریشه هایش خشک خواهد شد، درست مانند انسان که اگر جلوی رشد او گرفته شود، از بین خواهد رفت.
کریم مجتهدی در آخرگفت : از شخصیت خواجه نصیرالدین طوسی ریاضی دان ، منجم ، فیلسوف ، دانشمند و رجل سیاسی را مورد بررسی قرار دادم و کتاب آخرم در مورد ایشان است و شیفته ی شخصیت‌اش شدم ، با اینکه تعصب‌های مذهبی داشت که آن هم به دوره مغول بر می‌گردد، کوشید تا کتاب بماند و آثار مفاخر ایران با تدبیر وی و سیاستش باقی ماند و حفظ شد.
