سیاست‌های ترامپ چه تهدیداتی برای اقتصادهای آسیا به وجود می‌آورد؟

به گزارش نبأخبر، انتظارات افزایش تورم ناشی از سیاست‌های ترامپ، شاخص دلار را بالاتر می‌برد و مشکلاتی را برای بانک‌های مرکزی آسیا ایجاد می‌کند.

یک جنگ تجاری قریب‌الوقوع، سردردهای بسیاری را برای آسیا به همراه خواهد داشت؛ اکنون به این مسئله، شاخص دلار را نیز اضافه کنید که به شکل فزایند‌ه‌ای در حال قدرت گرفتن است.

به نوشته وال‌استریت ژورنال، از زمان پیروزی مجدد دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، ارزش دلار افزایش پیدا کرده است؛ موضوعی که بخشی از آن به این اتفاق برمی‌گردد که با تعرفه‌های قابل توجه پیشنهاد شده توسط رئیس‌جمهور منتخب آمریکا به همراه کاهش مالیات‌ها و سرکوب مهاجرت، انتظار می‌رود تورم در ایالات متحده با افزایش همراه شود.

این اتفاق باعث می‌شود فدرال رزرو نرخ‌های بهره را برای مدت طولانی‌تری در سطح بالا نگه دارد؛ سناریویی که می‌توان آن را از افزایش معنادار بازده اوراق قرضه آمریکا پیش‌بینی کرد. نرخ‌های بهره بالاتر باعث جذاب‌تر شدن دلار می‌شود. همه این مسائل باعث خواهند شد بانک‌های مرکزی اصلی در آسیا با مشکلات جدی روبه‌رو شوند.

در حالیکه چین همچنان هدف اصلی ترامپ باقی مانده و رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده تهدید کرده است بر واردات کالاهای چینی تعرفه حداقل 60 درصدی اعمال کند، خسارت جانبی این اتفاق می‌تواند بر اقتصادهای به‌هم‌پیوسته آسیا لرزه بیندازد.

طبق داده‌های مورگان استنلی، آسیا به غیر از چین، به‌طور فزاینده‌ای به تقاضا در آمریکا تکیه دارد و در این میان سهم صادرات به آمریکا از 11.7 درصد ثبت‌شده در اکتبر 2018 میلادی به 14.7 درصد در سال جاری میلادی رسیده است. این تغییر تا حدی نشان‌دهنده‌ هدایت صادرات چین از طریق کشورهای جنوب شرق آسیا است.

ارزهای ضعیف‌تر در برابر دلار می‌توانند با رقابتی‌تر کردن صادرات نسبت به کالاهای آمریکایی، ضربه تعرفه‌های افزایش‌یافته را کاهش دهند، اما این مسئله ممکن است خطر خروج سریع سرمایه از کشورها را نیز به همراه داشته باشد. این موضوع چالش خاصی برای چین ایجاد می‌کند که با کندی اقتصاد ناشی از بحران عمیق بازار مسکن خود مواجه است.

یوآن چین

یوآن در طول آخرین جنگ تجاری در سال‌های 2018 و 2019 تقریبا 10 درصد در برابر دلار کاهش ارزش داشت. اما تعرفه‌های پیشنهادی این بار بسیار بالاتر از دفعات قبل هستند، بنابراین ممکن است یوآن نیاز به کاهش بیشتری داشته باشد. پکن احتمالا رویکردی محتاطانه در پیش خواهد گرفت و منتظر اعلام واقعی تعرفه‌ها خواهد ماند تا تصمیم‌گیری کند. ممکن است اجازه داده شود یوآن اندکی تضعیف شود، اما با توجه به خطرات ناشی از فرار سرمایه از چین، افت شدید این ارز احتمالا مجاز نخواهد بود.

خروج سرمایه احتمالا نگرانی بزرگی برای دیگر اقتصادهای آسیایی نیست، اما ارز ضعیف‌تر می‌تواند فشارهای تورمی را افزایش دهد، زیرا هزینه کالاهای وارداتی، به‌ویژه انرژی و مواد غذایی، را افزایش می‌دهد. این مسئله ممکن است محدودیت‌هایی بر تسهیل سیاست‌های پولی در منطقه ایجاد کند. به جز ژاپن، انتظار می‌رود بیشتر اقتصادهای آسیایی در سال آینده نرخ بهره را کاهش دهند. حتی برای ژاپن که آخرین کشور خارج‌شده از سیاست نرخ بهره منفی بود، سقوط شدید ین ممکن است بانک مرکزی آن را مجبور به افزایش سریع‌تر نرخ بهره کند.

بیشتر بانک‌های مرکزی آسیایی ذخایر ارزی کافی دارند و احتمالا برای جلوگیری از کاهش سریع ارزش ارزهای خود مداخله خواهند کرد. با این حال، در صورتی که نرخ بهره در آمریکا بالاتر از نرخ‌های آسیا باقی بماند، سرمایه احتمالا از منطقه خارج خواهد شد. بر اساس گزارش جی‌پی مورگان، از سال 2008 سهام‌های آسیایی (به جز ژاپن) به‌طور متوسط 13 درصد در دوره‌های قدرت گرفتن دلار کاهش یافته‌اند.

همان‌طور که آسیا خود را برای یک طوفان تجاری دیگر آماده می‌کند، بانک‌های مرکزی منطقه با یک توازن دشوار و خطرناک مواجه هستند.