آیا ایالات متحده همچنان توانایی هدایت جهانی را که روزبه‌روز خطرناک‏‌تر می‌‏شود، دارد؟

به گزارش نبأخبر،ساعت 2:15 صبح شانزدهم اکتبر بود که بنیامین نتانیاهو تلاش می‌کرد دستگاه زیراکس را راه‌اندازی کند. 6 طبقه زیر زمین در پناهگاهی در تل‌آویو که کابینه جنگ اسرائیل، جنگ علیه حماس را هدایت می‌کرد، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا منتظر بود تا برگه‌ای که نتایج مذاکراتی 9ساعته با نخست‌وزیر اسرائیل روی آن نوشته شده بود، به‌دستش برسد. حتی مشاوران بلینکن با کمبود خواب شدید هیچ ایده‌ای نداشتند که این دو مرد پشت درهای بسته بر سر چه چیزهایی توافق کردند. کمتر از 24 ساعت قبل از آن، بلینکن به قاهره رفته بود و پس از سفر به 6 کشور در سراسر خاورمیانه، آماده بود به واشنگتن بازگردد. این دیدار با نمایشی از حمایت آمریکا از اسرائیل پس از حمله شدید حماس در هفتم اکتبر و مذاکرات با متحدان عربی آغاز شد.

اما با تشدید کمپین بمباران اسرائیل در غزه، بلینکن تصمیم گرفت مسیر خود را 180 درجه تغییر دهد. با قطع دسترسی غزه به آب، غذا، دارو و سوخت این باریکه به‌سمت بحرانی بشردوستانه در حال حرکت بود. بلینکن پس از بازگشت به اسرائیل، نتانیاهو را از خشم رهبران منطقه‌ای باخبر کرد و او را تشویق کرد تا اجازه دهد کمک‌ها به غزه وارد شوند.

در جلسه‌ای پرتنش که آژیر حمله هوایی آن را قطع می‌کرد، نتانیاهو لجوج شده بود. به گفته یک مقام ارشد دولت آمریکا، اسرائیل «یک قطره آب، حتی ذره‌ای سوخت» از آن سوی مرز را تحمل نمی‌کند. با تاریک شدن هوا، بلینکن و مشاورانش از «کریا»، نسخه پنتاگون اسرائیل به‌سمت مرکز فرماندهی زیرزمینی پشت‌سر نتانیاهو رفتند. آنها در اتاقی کوچک بدون آنتن موبایل اطراف 2 لپ‌تاب و یک چاپگر بی‌سیم جمع شدند و تیم آمریکایی در اتاق کناری طرح‌های پیشنهادی خود را با کابینه اسرائیل رد و بدل کردند. بعضی‌‌هایشان با دست‌نوشته ویرایش‌شده نتانیاهو برگشتند. در نهایت، نخست‌وزیر اسرائیل و دیپلمات عالی مقام آمریکا تنها کنار یکدیگر نشستند. بلینکن به نتانیاهو گفت، اگر قرار است اسرائیل به عملیات خود برای نابودی حماس ادامه دهد، باید اجازه می‌داد کمک‌ها به‌دست غیرنظامیان برسد. او همچنین درباره موضوعی مهم شفاف‌سازی کرد: سفر جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا که احتمال آن به رسانه‌های اسرائیلی فاش شده بود اما هنوز رسمی نشده بود. دیدار بایدن نشان‌دهنده اقدام مهمی از حمایت و اهرمی قابل‌توجه بود. ساعت 3 صبح، بلینکن جلوی دوربین‌ها رفت تا اعلام کند بایدن دو روز دیگر به اسرائیل می‌آید تا بر «تعهد آهنین» خود به امنیت این کشور مجدداً تاکید کند و دیگر اینکه اسرائیل موافقت کرده تا مواد غذایی و تجهیزات پزشکی به دست غیرنظامیان غزه برسد. 5 روز بعد، اولین سری از کمک‌ها شامل 20 کامیون وارد غزه شدند. بلینکن در گفت‌وگویی با مجله تایم در اواخر دسامبر که در دفتر خود در وزارت خارجه که دیوارهای چوبی دارد، انجام شد، می‌گوید: «در نهایت منطق چیره شد.» صدایش پس از آخرین سفر کوتاه‌مدت و روی دور تندش گرفته بود. مذاکرات ماراتنی از این دست حالا به موضوعی عادی برای بلینکن تبدیل شده‌اند. در سه ماه گذشته، وزیر امور خارجه آمریکا سردمدار تلاش‌های دولت آمریکا برای متقاعد کردن مقامات اسرائیلی بوده تا خویشتن‌داری کنند اما همزمان در ملأ عام از جنگی حمایت کرده که به گفته مقامات غزه بیش از 22هزار فلسطینی در آن کشته شده‌اند. دستاوردهای بلینکن به‌خاطر حجم ویرانی‌ای که به بار آمده، کم‌اهمیت نشان داده شده‌اند. مثلاً ورود بیش از 100 کامیون حاوی کمک‌های بشردوستانه در یک روز به غزه، آزادی 4 گروگان آمریکایی، وقفه بشردوستانه 4 ساعته. بلینکن می‌گوید: «آمار کافی از آنچه مورد نیاز است، نداریم. اما باید از یک‌جا شروع کرد.» این موضوع سنجش احتمالاً ناخوشایندی برای قدرت آمریکا در سال 2024 است. بلینکن وعده داد تا پس از هرج‌ومرج‌های سال‌های ترامپ رهبری آمریکایی را به صحن جهانی برگرداند. اما دوران تصدی او به‌واسطه شواهدی از محدودیت‌های این سمت تعریف شده است: خروج فاجعه‌بار آمریکا از افغانستان، بن‌بست جنگ در اوکراین، چالش بزرگ و تعیین‌کننده قرن از رشد ظهور چین، درگیری در غزه که وقوع آتش بزرگتر منطقه‌ای را تهدید می‌کند که همزمان حزب دموکرات را دودسته کرده، چشم‌اندازهای انتخاب دوباره بایدن را کاهش داده است.

همه‌چیز به بلینکن بستگی دارد

سوالی که وجود دارد این است که آیا ایالات متحده همچنان توانایی هدایت جهانی را دارد که روزبه‌روز خطرناک‌تر می‌شود. علاوه بر بایدن، پاسخ این سوال به بلینکن برمی‌گردد. بلینکن از اکتبر 4 بار به خاورمیانه سفر کرده است. وزیر امور خارجه 61ساله دیدارهایی در کاخ‌های پادشاهی، مقرهای نظامی، ویلاها، لانژهای فرودگاه‌ها و پناهگاه‌ها برگزار کرده است. رهبران کشورهای عربی از بغل کردن او امتناع کرده‌اند، به او درس‌های تاریخی داده‌اند و او را شبانه‌روز منتظر نگه داشته‌اند. اسرائیلی‌ها در انظار عمومی خلاف گفته‌های او حرف زدند. حتی مقامات نزدیک به بلینکن پذیرفته‌اند که جایگاه آمریکا توجیه‌ناپذیر شده است: آمریکا از اسرائیل درخواست می‌کند که برای محافظت از غیرنظامیان فلسطینی اقدامات بیشتری انجام دهد درحالی‌که حمایت خود را از اسرائیلی‌ها جار می‌زند.

اما در گفت‌وگو با بیش از 10 نفر از دیپلمات‌ها و مقامات ارشد پیشین و کنونی آمریکا، اکثراً استدلال می‌کنند که رویکرد باثبات وزیر امور خارجه پیش‌بینی اطمینان‌بخشی از رهبری آمریکا در لحظه‌‌ای خطرناک است. «تام نایدز» که تا ماه جولای سفیر آمریکا در اسرائیل بود، می‌گوید: «او فردی درست در زمان درست است. من در آن اتاق‌ها با او و بی‌بی نشسته‌ام. تونی مرد خوبی است، اما با او شوخی نکنید.» نسل‌هاست که همتایان آمریکا همزمان هم از قدرتش ناراضی بوده‌اند و هم به‌دنبال نزدیکی به آمریکا بوده‌اند. حتی حالا، به اعتبار آمریکا که در خارج از کشور آسیب وارد شده و دموکراسی‌اش در داخل تحت فشار قرار گرفته است، متحدان آمریکا از این کشور می‌خواهند تا مشکلات جهانی مثل پاندمی‌ها، هوش مصنوعی و تغییر اقلیم را هدایت کند.

جان کری، وزیر امور خارجه پیشین می‌گوید: «جهانِ متفاوتی شده است. این جهان چندقطبی‌تر شده است. این به‌معنای دیپلماسی بیشتر است و تونی برای انجام آن بسیار مناسب است.» اما جهان به‌نظر برای آزمایش این گزاره مشتاق است، مخصوصاً در خاورمیانه. صبح روز هفتم اکتبر، بلینکن 5 صبح در خانه‌اش در حومه ویرجینیا بیدار شد. رئیس‌دفترش پشت تلفن بود و خبر می‌داد که حمله غافلگیرانه‌ای در اسرائیل رخ داده است. هزاران موشک و مبارزان حماس از مرز رد شده‌اند. بلینکن می‌گوید، در 30 سالی که در دولت بوده فکر نمی‌کند خشونتی از این دست دیده باشد. پنج روز بعد، بلینکن به تل‌آویو رسید و پیامی از حمایت بی‌شائبه‌ای را با خود آورد. او درحالی‌که در کنار نتانیاهو ایستاده بود، قول داد: «ما همیشه در کنار شما هستیم. این لحظه شفافیت اخلاقی است». غم و قدردانی که از سوی اسرائیلی‌ها دیده شد، فوق‌العاده بود. بلینکن در دیدار با مقامات عکس‌هایی از قربانی‌ها را دید؛ نوزادی که به سرش گلوله اصابت کرده بود، نوزاد دیگری که بدنش سوخته بود.

سفر دوروزه، هفت روز طول کشید. بلینکن به سراسر منطقه سفر کرد، در اردن، قطر، بحرین، عربستان سعودی، امارات متحده عربی و مصر توقف داشت. او به رهبران کشورهای عربی که موافقت کرده بودند کانال‌های دیپلماتیک را به‌منظور جلوگیری از تشدید فجایع باز گذارند، می‌گوید، روابط با حماس دیگر مثل قبل نیست. همانطور که هیئت همراه آمریکایی وارد جلسات شدند، افسران امنیتی به‌جای کت و شلوار زره به‌تن کرده بودند. آژیرهای حملات هوایی، کارکنان را به‌سرعت به سمت پناهنگاه روانه کرد. در آخر، بلینکن با این حس برگشت که آمریکا دستاورد قاطعی داشته است. او می‌گوید: «هیچ‌وقت شبیه روشن خاموش کردن چراغ نیست. همیشه یک روند است. همیشه فاصله‌ای بین رسیدن به هدف و دیدن درک واقعی وجود دارد.» در اوایل نوامبر در دومین سفر بلینکن به منطقه، فضا تغییر کرده بود. اسرائیل کمپین هوایی و زمینی به غزه را انجام داده بود. تصاویر ویرانی‌ها و افزایش شمار تلفات غیرنظامیان، منجر به وقوع تظاهرات‌های بزرگی در سراسر جهان شده بود. اسرائیلی‌ها می‌توانستند بگویند که مقامات آمریکایی فشار را احساس کرده بودند. مایکل اورن، سفیر پیشین اسرائیل در آمریکا می‌گوید، استراتژی این بود که مشکلات بشردوستانه تا جایی که امکان دارد به آمریکایی‌ها سپرده شود: «دیدگاه این بود که بایدن به فضا و زمان نیاز دارد چون از سوی حزب خودش فشارهایی را احساس می‌کند.» اگر رویکرد اینگونه بود که هیچ‌وقت نشان داده نشد. نتانیاهو از درخواست‌های آمریکایی‌ها سرپیچی می‌کرد و در مواضع عمومی‌اش درحالی‌که «گنبد آهنین دیپلماتیک» حمایت آمریکا را به‌رخ می‌کشید، متناقض عمل می‌کرد.

یکی از مقامات ارشد دولت بایدن می‌گوید: «ما برای تسلای اسرائیل آنجا بودیم تا از دوستی در طغیان غم و اندوه حمایت کنیم که رسیدیم به مکالمات بسیار سخت و آنها را به مذاکرات واقعاً سختی مرتب تشویق کردیم و تشویق کردیم و تشویق کردیم.» به گفته آرون دیوید میلر، مشاور دیرینه امور خاورمیانه‌ وزرای امور خارجه چه از حزب جمهوری‌خواه و چه از حزب دموکرات، بلینکن و رئیس‌اش بین بد و بدتر باید انتخاب می‌کردند. درحالی‌که بایدن تعهد شخصی به اسرائیل دارد اما او و نتانیاهو از یکدیگر خوش‌شان نمی‌آید. نتانیاهو بارها دولت اوباما را تخریب کرده بود اما به گفته میلر، بایدن می‌داند که جدال با نخست‌وزیر اسرائیل هیچ‌وقت نتیجه خوبی ندارد: «می‌تواند از لحاظ سیاسی هزینه‌بر و معمولاً زیان‌بخش باشد.» پیام عمومی بلینکن در طول زمان تغییر کرد. او نسبت به قربانیان فلسطینی ابراز همدردی و به شکاف بین تمایل اظهارشده اسرائیل بر محافظت از غیرنظامیان و آنچه روی زمین رخ می‌داد، اشاره کرد. او در نشست مطبوعاتی در 4 نوامبر می‌گوید: «وقتی که پسر یا دختری فلسطینی را می‌بینم که از زیر آوار ساختمانی بیرون می‌آید، بسیار تحت تاثیر قرار می‌گیرم. من تصویر بچه‌های خودم را در صورت‌هایشان می‌بینم.»

از بین رفتن زحمت 30 ساله

به گفته یکی از مقامات ارشد دولت، همان روز بلینکن که در هتل سن‌ریجس در امان روی صندلی سفید چرخان نشسته بود، اخبار تکان‌دهنده‌ای را از همتایان عربی خود شنید. آنها به آمریکا هشدار دادند که دارد زحمت 30ساله‌ای را از بین می‌برد و این احساس را ایجاد می‌کند که اسرائیل بالاتر از قانون است. ایمن صفادی، وزیر امور خارجه اردن، یکی از نزدیک‌ترین متحدان منطقه‌ای آمریکا به بلینکن گفت، اسرائیل مرتکب جنایات جنگی شده است.

صفادی می‌گوید: «اگر می‌خواهید به اسرائیل کمک کنید، به هر طریق کمک کنید اما با صحبت نکردن علیه این جنگ دیوانه‌وار کمکی نمی‌کنید.» این درگیری آزمایشی برای نفوذ آمریکاست و بلینکن. در مواجهه با تلاش دیپلماتیک آمریکا، وزیر امور خارجه خود را مقصر آنچه منتقدان افراط و تفریط اسرائیلی می‌دانند، معرفی می‌کند.

در جریان سفر بلینکن به شهر رام‌الله در کرانه باختری، معترضان عکس‌هایی از چهره‌اش را که روی آن ضربدر قرمز کشیده بودند، سوزاندند. پیش از آنکه به آنکارا برسد، پوستری در کنار بزرگراه نوشته بود: «بلینکنِ بچه‌کش».

برای کسی که قبلاً پشت‌پرده فعالیت داشت، دوستانش می‌گویند انتقادها تاثیر خود را گذاشته‌اند. جیمز استاینبرگ، مدیر مطالعات پیشرفته بین‌الملل در جان هاپکینز که سال‌ها با بلینکن همکاری کرده، می‌گوید: «بسیار خشن و بی‌رحمانه ا‌ست؛ خستگی فیزیکی، فشار، چشم‌غره‌های عمومی. اگر مردم نمی‌بینند که (او) رفتار اسرائیل را تغییر داده، در این صورت شما بار عمده شکست در انتقال پیام را متحمل می‌شوید.»

بلینکن بیشتر شب‌ها ساعتی به خانه برمی‌گردد که دو فرزند کوچکش خوابیده‌اند. پس اولویتی برای خود تعیین کرده تا صبح‌ها با آنها صبحانه بخورد. در 8 دسامبر، معترضان خارج از خانه‌اش جمع شده و مزاحمت ایجاد کرده بودند. آنها شعار می‌دادند: «بلینکن، بلینکن، صبح شده، بیدار شو.»«داری نسل‌کشی می‌کنی».

بلینکن، وزیری از خانواده دیپلمات

وزیر امور خارجه، پیشینه دیپلماتیک دارد. پدرش، دونالد بلینکن، سفیر آمریکا در مجارستان بود و پدر ناتنی‌اش، ساموئل پیسار، دیپلمات متولد لهستان و وکیلی بود که در نوجوانی پس از 4 سال از اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی نجات پیدا کرده بود. پس از راهپیمایی مرگ در باواریا، پیسار توسط سربازان آمریکایی نجات پیدا کرد؛ اتفاقی که بلینکن می‌گوید جهان‌بینی‌اش را شکل داده است. بلینکن متولد نیویورک‌سیتی است اما بیشتر در پاریس بزرگ شده که به گفته خودش به او یاد داد به آمریکا نگاهی از بیرون داشته باشد. او به آمریکا برمی‌گردد تا به دانشگاه هاروارد برود و در آنجا روزنامه‌نگاری، فیلمسازی و حقوق بخواند. پس از آن به کاخ سفید بیل کلینتون می‌رود. در آنجا به‌عنوان نویسنده متن سخنرانی و در شورای امنیت ملی شروع به کار می‌کند. سال 1995 با همسرش، اوان رایان آشنا می‌شود که برای بانوی اول، هیلاری کلینتون کار می‌کرد و الان دبیر کابینه کاخ سفید بایدن است. بلینکن سال 2002 هم به‌عنوان مدیر کارکنان دموکراتیک کمیته روابط خارجی سنا برای بایدن کار می‌کرد.

در دولت اوباما مسئولیت‌های مختلفی داشت؛ از جمله معاون وزیر امور خارجه. به‌سختی می‌توان عکسی از بایدن در لحظه‌های مهم سیاست خارجی در 20 سال اخیر را دید که بلینکن در پس‌زمینه آن نباشد: (بلینکن و بایدن) عینک‌های خلبانی یک‌شکل در کوزوو زده‌اند، تنگ و فشرده در هلی‌کوپتری در بغداد نشسته‌اند. بلینکن در عکس «اتاق وضعیت» کاخ سفید هنگام عملیات کشتار اُسامه بن‌لادن هم عقب ایستاده است. کری می‌گوید: «تونی اولین و مهم‌ترین مسئله را با خود به سر کار می‌آورد که اعتماد به‌نفس رئیس‌جمهور است.» بلینکن پس از 4 سال ریاست‌جمهوری ترامپ که دیپلماسی سنتی را تحقیر می‌کرد، روی کار آمد. دپارتمانی که در آن روحیه جمعی بسیار پایین بود و از کمبود بودجه شدید و فرسایش شدید رنج می‌برد.

تفاوت‌ها با زمان مایک پمپئو وزیر پیشین امورخارجه، که وعده داده بود «اعتماد به‌نفس» را به وزارت خارجه برمی‌گرداند و ایمیل‌ها را با نوشتن جمله «همینطور ادامه بده» امضا می‌کرد، بسیار زیاد بود. باربارا بودین، سفیر پیشین آمریکا در یمن و بازنشست‌شده 30 ساله خدمت در وزارت خارجه می‌گوید: «تونی خودستایی ندارد. او با غرور پیش نمی‌رود.» آمدن بلینکن یک تغییر بود. او جاذبه نظامی کالین پاول را نداشت یا سلبریتی سیاسی مثل هیلاری کلینتون یا جان کری نبود.

سه نفر از همکاران پیشین‌اش در توصیف استایل بلینکن به شباهت اغلب یادشده جورج شولتز، وزیر امور خارجه پیشین استناد کرده‌اند که دیپلماسی را با باغبانی مقایسه می‌کند. شولتز می‌گفت: «برای جلوگیری از غلبه علف‌های هرز همواره و در مراحل اولیه باید با آنها مقابله کنید.» اما شولتز در زمان جنگ سرد در وزارت خارجه بود. جهان امروز چالش‌های متفاوتی دارد. به‌جای اینکه دولت‌ها به خواسته واشنگتن تن دهند کار غیرجذاب رسیدگی به روابط جهانی هم موضوعیت بیشتری پیدا کرده و هم چالش‌برانگیزتر شده است. بلینکن می‌گوید: «این آن چیزی است که از روز اول از سوی رئیس‌جمهور به من دستور داده شده بود. سال‌های بسیاری است که (این) رمز موفقیت ما بوده است. چیزی که مزیت رقابتی ماست؛ شبکه‌هایی از شرکا و متحدان که دیگر کشورها به‌ویژه رقبای ما آن را ندارند.» بلینکن یکی از چندین بازیگر مهم در تیم بایدن در کنار همکاران دیرینه‌اش مثل جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی و بیل برنز، مدیر سازمان سیا به‌شمار می‌رود. برنز، دیپلمات کهنه‌کار است که وظیفه داشت برای آزادی گروگان‌های آمریکایی که در اسارت حماس بودند، مذاکره کند. سالیوان تور خاورمیانه‌ای خود را راه‌اندازی کرد و کانال ارتباط اصلی به اوکراین بود. در این میان کورت کمپل معاون آینده بلینکن سیاست چین را شکل می‌داد. برای بعضی‌ها، دستوراتی که هم‌پوشانی دارند سردرگمی ایجاد می‌کنند. اما انتقاد اصلی به تیم بایدن این است که تصمیم رئیس‌جمهور برای اینکه اطراف خود را با کارکنان حمایت‌گر پر کند، منجر به تفکر گروهی می‌شود. در سال 2021، وزارت خارجه به‌خاطر شکست در پیش‌بینی سقوط سریع دولت افغانستان و برای اینکه سربازان آمریکایی و متحدان افغان را با سرعت کافی به مکانی امن منتقل نکرد و منجر به خشونتی مرگبار و صحنه‌های پرهرج و مرج بیش از 120هزار نفر در حمل و نقل هوایی شد، مورد انتقاد شدیدی قرار گرفت. در گزارشی که به دستور بلینکن انجام شد، کمبود ارتباط و تصمیم‌گیری واضح و «در نظر نگرفتن بدترین سناریوها از سوی مقامات ارشد» منجر به خروج پرآشوبی شد.

اما با این حال جهان‌بینی رایج و رویکرد تیم بایدن که کمترین درام را داشته باشد هم موضوع باارزشی است. در اواخر 2021، بلینکن، ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین را در نشست اقلیم در گلاسگو به کنار کشید و او را براساس داده‌های سازمان اطلاعاتی آمریکا از حمله روسیه باخبر کرد. چنانچه اوکراین و دیگر متحدان اروپایی این هشدارها را نادیده گرفتند، تیم آمریکا برای جنگ تلاش کرد آماده شود. زمانی که روسیه حمله کرد، بلینکن با موفقیت متحدان را به دفاع از اوکراین جمع کرد. او 4 بار به اوکراین سفر کرد و بیش از ده‌ها بار با متحدان اروپایی دیدار داشت، جان تازه‌ای به ائتلاف ناتو داد و کمک کرد تا بیش از 110 میلیارد دلار برای کمک به کی‌یف هماهنگ شود. اما همانطور که جنگ در اوکراین به دومین سالگرد خود نزدیک می‌شود، این درگیری نگرانی‌های بیشتری درباره رهبری آمریکا ایجاد کرده تا مثالی اطمینان‌بخش از آن. این تا حدی به‌دلیل چالش‌های دولت در خانه است. جمهوری‌خواهان که زمانی جنگجویان سرسخت بودند حالا به‌دنبال کاهش هزینه‌های بین‌المللی برای رویارویی با روسیه‌ی ولادیمیر پوتین هستند. بلینکن می‌گوید: «ما باید همواره برای مردم یادآوری کنیم که اگر به پوتین اجازه دهیم برای اقداماتش در اوکراین مجازات نشود، «جعبه پاندورایی» (ضرب‌المثلی از فلاکتی بی‌علاج) را باز کرده‌ایم. پوتین با اوکراین تمام نمی‌کند.» آنچه متحدان بین‌المللی را نگران می‌کند بازگشت ایزوله‌شدن آمریکاست، همانطور که ترامپ به‌تصویر می‌کشید.

انتخابات 2024 بر تمام دیدارها و مذاکرات اخیر سایه انداخته است. عده بسیاری در خارج از کشور نگران‌اند که آیا می‌توانند به آمریکا تکیه کنند یا نه. یا اینکه چنانچه تهدید گسترش درگیری‌ها به سه قاره وجود دارد از رهبری جهانی صرف‌نظر می‌کند. تام شنون که در وزارت خارجه دوران اوباما با بلینکن همکاری کرده بود، می‌گوید: «حتی بهترین شرکا و متحدان ما اگر همه‌چیز طبق برنامه پیش نرود، هر کاری برای جلوگیری از شکستی بزرگ انجام می‌دهند.» شنون می‌گوید: «آنها مطمئن نیستند که این دولت از ترامپیسم فاصله دارد یا موقتی است. طبق یکی از نظرسنجی‌های نیویورک‌تایمز در انتخاباتی که کمتر از 10 ماه باقی مانده، 57درصد از رای‌دهندگانی که ثبت‌نام کرده‌اند، شیوه رویارویی بایدن با جنگ غزه را تایید نمی‌کنند. جاش پال که از سمت مدیر دفتر وزارت خارجه که به‌خاطر ارسال تسلیحات به قدرت‌های خارجی به‌دلیل اداره جنگ غزه استعفا داد، می‌گوید: «ما نگذاشته‌ایم سیاست‌هایمان با واقعیت‌های روی زمین همخوانی داشته باشد. نه‌تنها تلفات غیرنظامیان را تسهیل کردیم بلکه این کار را در حمایت از سیاستی انجام دادیم که به صلح و امنیت اسرائیل منجر نمی‌شود، چه برسد برای فلسطینی‌ها.»

بلینکن که با مخالفان خود دیدار کرده و به مجله تایم می‌گوید که تمام یادداشت‌ها را می‌خواند، به مشکل گسترده‌تر می‌پردازد: «قدرت ما در خانه مستقیما به موضع ما در سراسر جهان برمی‌گردد.» او همچنین استدلال می‌کند که آمریکا از آنچه منتقدانش می‌گویند قوی‌تر است. او می‌گوید: «من فهمیده‌ام که مردم دیده‌اند ما درباره خودمان جدی هستیم و آنها می‌خواهند با ما همکاری کنند.»

هزینه‌های دفاعی ارتش آمریکا که از ترکیب 10 کشور پس از خود بیشتر است، همچنان همتا ندارد. اقتصاد آمریکا برای تمام جهان حسادت‌برانگیز است. با این حال همانطور که بلینکن برای چهارمین سفر خود به خاورمیانه از هفتم اکتبر آماده می‌شود، آمریکا با ردیفی از آزمایش‌های جهانی رو به رشد روبه‌روست. گروه‌های نیابتی ایران حملات خود را به سربازان آمریکایی و حمل و نقل دریایی در دریای سرخ تشدید کرده‌اند. کره شمالی موشک‌های بالستیک درون‌قاره‌ای را آزمایش کرده است. چین در دریای چین جنوبی با متحدان آمریکا تقابلی‌تر رفتار می‌کند.

علف‌های هرزی که بلینکن برای کنترل آنها تلاش می‌کند در حال جوانه زدن به بیشه‌ها هستند. منصفانه باشد یا نه، توانایی آمریکا برای هدایت جنگ بین اسرائیل و حماس به آزمایش قدرتش تبدیل شده است. بلینکن می‌گوید، پایان رساندن جنگ در سریع‌ترین زمان ممکن یکی از اولویت‌های اصلی دولت در سال 2024 است. اما مقامات اسرائیلی اصرار می‌کنند که عملیات حداقل ماه‌ها طول می‌کشد. برای بعضی‌ها، شکاف بین آنچه آمریکا می‌خواهد و آنچه می‌تواند ارائه دهد، اعتبارش را نابود می‌کند.

جان بولتون، مشاور پیشین امنیت ملی ترامپ می‌گوید: «به‌گمانم سردرگم به‌نظر می‌رسیم. می‌توانید به اسرائیل بگویید که آرام‌تر پیش رود، می‌توانید به اسرائیل بگویید سریع‌تر باشد اما نمی‌توانید هر دو کار را در یک زمان بخواهید.» بلینکن، دیپلمات سنتی تمام‌عیار به‌نظر می‌رسد و به این انتقادها اهمیتی نمی‌دهد. او در حالی‌که دستانش را روی دسته صندلی دفترش گذاشته، می‌گوید: «تنها کاری که می‌توانیم بکنیم این است که مسئول لحظه‌ای باشیم که در آن قرار داریم.» از پنجره اتاق وزیر امور خارجه منظره ساختمان یادبود لینکولن دیده می‌شود. سازه‌ای که برای یادبود رئیس‌جمهوری ساخته شده که در دوران درگیری داخلی حکومت می‌کرد. همانطور که بلینکن صحبت می‌کرد، نظافتچی‌ها در حال تمیز کردن پیامی بودند که با رنگ قرمز روشن در پله‌های سنگ مرمر آن نوشته شده بود و هنوز قابل مشاهده بود: «غزه را آزاد کنید.»