به گزارش صدانیوز ،به نظر می‌رسد رییس جمهور سابق ایران خود می‌گوید، خود می‌خندد، حس می‌کند واقعا راست می‌گوید.او امروز در حالی از تحریمها حرف می‌زند که روزی آنها را کاغد پاره می‌خواند و به کشورهای غربی می‌گفت :« آنقدر قطعنامه بدهند تا قطعنامه دانشان پاره شود» احمدی نژاد اخیرا گفته است:« «تحریمها دو دسته […]
احمدی نژاد اخیرا گفته است:« «تحریمها دو دسته هستند، تحریمهای سازمان ملل و شورای امنیت چیز مهمی نیست. حرکات ایذایی است که قبلا هم نتوانست جلوی حرکت ملت ایران را بگیرد و الان هم که با این توافق جدید برداشته شده اتفاق خاصی نیفتاده. اما یک سری تحریم‌هایی هست که امریکا و اتحادیه اروپا، خارج از این تحریمها انجام داده اند که ما همان موقع هم گفتیم این تحریمها خطرناک است. محور اصلی آن تحریمها هم بانک مرکزی و نفت بود. یعنی تجارت خارجی ما را دچار بحران کنند.»
همین‌جاست که دقیقا پی می‌بریم آقای احمدی نژاد رسما وارد فاز فراموشی شده است یا دوست دارد خود را به فراموشی بزند. اما لازم است برای اینکه او را از این فراموشی در بیاوریم ، مسائلی را به او و طرفدارانش یادآوری شویم.
بیایید یک سخنرانی او در سال ۸۷ را با هم مرور کنیم:« اگر به جایی برسیم که اصلا از ما نفت نخرند ملت ایران می‌تواند خود را بدون نفت هم اداره کند. این قطعنامه‌های شما مشروعیت و اثر ندارد. اشتباه کرده‌اید و امروز اقتصاد ایران فارغ از اقتصاد دنیا سرحال و رو به جلو حرکت می‌کند و این جاست که باید بگوییم عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد.»
احمدی نژاد امروز در حالی می‌گوید که تحریم نفت برای ایران خطرناک بود که زمان ریاست‌جمهوری‌اش باور دیگری داشت و می‌گفت عدو می‌شود سبب خیر.
به رییس جمهور سابق ایران باید گفت از این « آب گل آلود» حداقل برای شما ماهی گرفته نمی‌شود. نمی‌شود زمانی از تحریم شدن دفاع کنید و حالا بگویید تحریم فلان و بهمان.
احمدی نژاد این روزها به گونه‌ای حرف می‌زند که گویی تازه وارد فضای سیاسی کشور شده است و دوست دارد همچون یک مصلح جامعه ایران را اصلاح کند.
او گویی فراموش کرده است بسیاری از مشکلات امروز ایران زیر سر او و تصمیمات دولتش بود. زمانی بسیاری از عقلای سیاسی و اجتماعی ایران به او توصیه می‌کردند، نگو، نکن، نرو این روزها را می‌دیدند. احمدی نژاد اما همچون جوانان کم تجربه در حال کری خواندن برای طرف‌های مقابل بود.
شاید لازم باشد به او یادآوری کینم در زمان ریاست او ایران با مشکلات بی‌شمار اقتصادی حاصل از تحریمها روبرو بود. بخش های صادرات نفت، تجارت و مبادلات بانکی ایران زیر ضربات شدید تحریم ها در حال نابودی بود. پول‌های ایران بلوکه شده بود و حتی در برخی موارد ایران مجبور بود مانند دوران قبل از اختراع پول مبادله کالا با کالا انجام دهد. مثلا نفت بدهد و برنج بگیرد. اوضاع ایران شبیه دوره نفت در برابر غذای صدام شده بود. ایران نفت صادر می کند و به جای پول آن کالا دریافت دریافت می کرد. صادرات نفت ایران نیز گام به گام در روند کاهشی به سمت صفر شدن حرکت می کرد.
به نظر می‌رسد امروز به جای اینکه احمدی نژاد دست به فرافکنی بزند باید پاسخگوی تصمیمات و رفتار خود در سیاست داخلی و خارجی کشور باشد و تصور نکند مردم فراموش می‌کنند.
