نقشه‌برداری از مغز نوزادان نارس برای پیش‌بینی مشکلات آنها در آینده

به عنوان مثال، اندام‌های حیاتی نوزاد از جمله ریه‌ها، کبد و مغز برای رشد کامل و سالم نیازمند گذراندن هفته‌های آخر بارداری هستند.

بسیاری از نوزادانی که پس از تولد زودرس زنده می‌مانند، دچار عوارضی مانند مشکلات تنفسی و تغذیه، مشکلات یادگیری و یا اختلالات شنوایی و بینایی هستند.

نرسیدن اکسیژن به مغز شایعترین علت آسیب مغزی در نوزادان نارس بوده که در این مورد به ماده سفید مغز آسیب وارد می‌شود.

ماده سفید مغز مسؤول اتصال مناطق مختلف ماده خاکستری مغز است. همانطور که انتظار می‌رود، آسیب در “سیستم حمل‌ونقل” مغز می‌تواند به مشکلات ارتباطی و انتقال ضعیف سیگنال منجر شود و بر کل بدن تاثیر منفی می‌گذارد.

یک پژوهش جدید که در مجله  Neurology منتشر شده، به بررسی ارتباط بین آسیب ماده سفید مغز در نوزادان نارس و معلولیت آنها در دوران کودکی پرداخته است.

محققان کانادایی به بررسی یک گروه از نوزادان نارس در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان در بیمارستان زنان بریتیش کلمبیا و مرکز بهداشت در ونکوور کانادا پرداختند.

دکتر “میلر” و تیمش، ۵۸ نوزادی را که دچار آسیب ماده سفید مغز شده بودند، مورد بررسی قرار دادند. مغز این نوزادان توسط اسکن ام‌آرآی تصویربرداری شده و ضایعات آن در حدود ۳۲ هفته پس از بارداری مورد ارزیابی قرار گرفت.

محققان، مهارت‌های حرکتی نوزادان و همچنین توانایی‌های کلامی و استدلالی آنها را در سن ۱۸ ماهگی مورد بررسی قرار دادند.

آنها همچنین این نوزادان را به مدت ۷ سال مورد نظارت قرار دادند.

در نهایت دانشمندان متوجه ارتباط بین آسیب اولیه ماده سفید و آسیب‌های حرکتی و استدلالی در سال‌های بعدی زندگی این کودکان شدند.

دکتر “میلر” همچنین اشاره کرد که به منظور تعیین تاثیر طولانی مدت آسیب‌های اولیه مغزی، تحقیقات آینده برای ارزیابی عملکرد مغز در نوزادان زودرس نه تنها در سن ۱۸ ماهگی، بلکه در چند مرحله در طول دوران کودکی آنها مورد نیاز است.